ทัศนะหนึ่งของการมองและเข้าใจชีวิต

ทัศนะหนึ่งของการมองและเข้าใจชีวิต

ผู้รู้จักตนเองก็คือการยกย่องตนเองให้น้อยลง
ควรอภัยให้ผู้อื่น แต่ไม่ควรอภัยให้ตนเอง
กุศลกรรมไม่มีอะไรใหญ่เท่ากับการให้ “อโหสิกรรม”
มูลรากของความชั่วร้าย มาจากความเกียจคร้าน

เตียงนอนคือคุกของคนเกียจคร้าน

ความเกียจคร้านกับความยากจนเป็นมิตรสนิทกัน
ความทิฐิเป็นเจ้าเรือนแห่งความโกรธ
การวิวาทกันเป็นอาวุธ(วิสัย) ผู้อ่อนแอ
อารมณ์โกรธเข้าประตูหน้า สติปัญญาก็โยนออกประตูหลัง
ดอกไม้งามไม่หอม ดอกไม้หอมไม่งาม

ยามรุ่งเรืองไม่ประมาท ยามตกยากต้องอดทน
อาศัยโชคชะตาหรือจะสู้ความสามารถตนเองได้
ความรีบร้อนมักนำความผิดพลาดมาให้เสอม
ในโลกนี้มีมนุษย์สักกี่คน รู้จักแสวงหาความสุขตามธรรมชาติ
ความโกรธเป็นเรื่องของความทุกข์

เมื่อโทสะของตนเข้าครอบงำ
จะตกเป็นทาสแห่งความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่
อย่าปิดหนทางในการบำเพ็ญความดี
ความอวดดีจองหองเป็นการเริ่มต้นแห่งบาป
คนดีมักถูกรังแก ม้าดีมักถูกควบขี่
ความชั่วอ่อนกำลัง คุณความดีก็รุ่งเรือง

จิตที่ยึดมั่นในพุทธธรรม ไม่มีมารปีศาจมารบกวน
โชคกับเคราะห์สัมพันธ์กัน เกิดและตายเป็นของคู่กัน
การดำรงชีวิตประจำวันใช้คำว่า “ง่ายๆ” ย่อมสบาย
คนสูงศักดิ์สอนด้วยวาจา คนต่ำศักดิ์ใช้แส้สั่งสอน
คุณธรรมความดีไม่ได้อยู่ที่ลิ้น หากเก็บไว้ในใจ

คำโกหกอยู่ได้ไม่ยั่งยืน
คนมุสาสุดท้ายก็จบลงด้วยการหลอกลวงตัวเอง
คนที่ชอบนินทาว่าร้ายผู้อื่น ผู้นั้นคือโมฆะบุรุษ
สุภาพชนเปิดอกเปิดใจเต็มที่ มีเรื่องก็กล่าวซึ่งๆหน้า
อดทนสักนิด พายุจิตเรียบ คลื่นสงบ